Μεταφερόμαστε

"Δεσποινίς Μαργαρίτα"

Εκλογές

Παλιά οι Κυριακές των εκλογών ήταν εκείνες οι Κυριακές που δεν υπήρχε λόγος να ξυπνήσεις νωρίς για να δεις παιδικά, γιατί η τηλεόραση έπαιζε όλη μέρα κάτι εκπομπές για μεγάλους. Άμα ήθελες μπορούσες να τις δεις, δεν ήταν ακατάλληλες, αλλά δεν ήθελες, βαριόσουν γιατί λέγανε για κόμματα και τέτοια.

Μέχρι το απόγευμα μιλάγανε και δείχνανε κάτι ανθρώπους που πηγαίνανε και ψηφίζανε και μερικοί ήταν κάτι φάτσες από τις ειδήσεις. Αυτοί μένανε και λίγο ακίνητοι με το φάκελο στο χέρι πριν τον ρίξουν και είχε λίγη πλάκα γιατί έμοιαζε με ένα δύο τρία στοπ και άρεσε σε πολύ κόσμο γιατί τους βγάζανε φωτογραφίες. Καμιά φορά αυτοί είχαν μαζί τους και τα παιδιά τους και σκεφτόσουν ότι κι αυτά βαριόντουσαν που εκείνη τη μέρα δεν είχε παιδικά.

Ήταν και κάτι άνθρωποι που τους έλεγαν μπράβο μπράβο θα νικήσουμε κι αυτοί τους πίστευαν και ήταν χαρούμενοι και δίνανε τα χέρια. Ύστερα λογικά θα πηγαίνανε λίγο σπίτι τους. Μπορεί να είχανε κι εκεί κοτόπουλο στο φούρνο με πατάτες όπως στο δικό σου σπίτι και στο τραπέζι μάλλον οι μεγάλοι θα λέγανε ποιος λες να βγει. Και σίγουρα είχαν ακόμα περισσότερη αγωνία από τους δικούς σου γιατί προφανώς τους αφορούσε κάπως πιο προσωπικά.

Όταν τελείωναν το φαγητό τους, μάλλον πολύ βιαστικά, φόραγαν πιο επίσημα ρούχα και τρέχανε στην τηλεόραση αλλά εκεί δεν έπαιρναν μαζί τους και τα παιδιά τους. Ίσως επειδή δεν είχαν τελειώσει τα μαθήματά τους ή για να μην τα τραβολογάνε όλο το βράδυ από κανάλι σε κανάλι και νυστάζουν και γκρινιάζουν τα καημένα.

Το απόγευμα δεν είχε Ρούλα Κορομηλά, αφού ήταν Κυριακή των εκλογών και είχε μόνο αυτούς από τις ειδήσεις. Έπαιζε και το Μαυρογιαλούρο βέβαια λίγο το μεσημέρι και γέλαγες γιατί όλο μούντζωνε μαζί με τους άλλους και στην πραγματικότητα μούντζωνε τον εαυτό του αλλά οι άλλοι δεν το ξέρανε.

Μετά είχε αυτό που το λέγανε αποτελέσματα και στην αρχή περίμεναν λέει να κλείσουν οι κάλπες και συζητούσανε πολύ γενικά πράματα γιατί μπορεί κάποιος να πήγαινε να ψηφίσει τελευταία στιγμή και να τον επηρεάζανε κι αυτό απαγορεύεται. Πάντως τις άλλες μέρες δεν απαγορεύεται. Μόνο τότε.

Μέχρι να κοιμηθείς είχε αποτελέσματα και σε αφήνανε να πας για ύπνο πιο αργά από τις άλλες Κυριακές γιατί δεν είχες σχολείο την επόμενη μέρα αφού και στο σχολείο σου είχε εκλογές και θα το ‘χαν κάνει άνω κάτω.

Ψήφος

Κάθε μέρα έχει τα κλισέ της. Και η Κυριακή τα περισσότερα. Άμα είναι μια συνηθισμένη Κυριακή λες έχω μελαγχολία. Άμα είναι Κυριακή των εκλογών λες πάω να ψηφίσω. Τον τελευταίο καιρό μπορεί να λες και σιγά μην πάω να ψηφίσω. Δημοκρατία έχουμε άλλωστε, ακόμα και στα κλισέ έχεις μια γκάμα επιλογής.

Την ψήφο σου είτε τη θεωρείς ουσιαστικό πράμα είτε όχι, οφείλεις πάντως να τη θεωρείς θηλυκό. Άμα την πεις ο ψήφος θα σε διορθώσουν και θα σε χλευάσουν. Ακόμα κι αν είσαι παίκτης ριάλιτι. Λες και οι ελλιπείς σου γνώσεις πάνω στα δευτερόκλιτα είναι πιο γελοίο από το ότι είσαι παίκτης ριάλιτι.

Όταν λοιπόν δεν ψηφίζεις στην τηλεόραση ή από το κινητό σου, ψηφίζεις σε παραβάν. Αυτά που μοιάζουν με δοκιμαστήρια, μόνο που δεν έχουν καθρέφτες. Ή μάλλον έχουν τον καθρέφτη σου, που τον κλείνεις γρήγορα στο φάκελο και τον πετάς σ’ ένα κουτί που το λένε κάλπη. Γιατί ήρθε η περιβόητη η ώρα της κάλπης που είναι πολλές ώρες, μέχρι τη δύση του ηλίου. Και σε αυτή την περίσταση λένε πάντα δύση του ηλίου, όχι ηλιοβασίλεμα γιατί τότε δε θα είχαμε εκλογές αλλά ρομαντζάδα.

Για να ψηφίσεις πας στο χωριό σου. Άμα δεν έχεις χωριό έχεις παιδικά τραύματα: εκείνο το σκέφτομαι και γράφω με θέμα το χωριό μου που όλα τα παιδάκια γράφανε για κάτι ανάμεσα σε παράδεισο και ζωολογικό κήπο κι εσύ έλεγες δεν έχω χωριό τι να γράψω. Και σου ‘λεγε ο δάσκαλος καλά εσύ γράψε για το σπίτι σου.

Η ψήφος είναι μυστική, δεν τη λες σε κανέναν. Εκτός αν θες να την πεις, δεν απαγορεύεται. Και να τη φωνάξεις μπορείς, επίσης υπάρχουν και σημαίες, πλαστικές και σαφέστατες. Όταν όμως ρωτάς τον άλλον άνθρωπο τι θα ψηφίσει ή αγένεια είναι ή γκάλοπ.

Πριν τις εκλογές βγαίνουν πολλά γκάλοπ που τα παραγγέλνουν διάφοροι. Και είναι κάπως παράξενο να παραγγέλνεις κάτι που δεν ξέρεις τι θα είναι. Πεταμένα λεφτά. Άντε να γίνεται καμιά φορά έτσι με τον Αϊ-Βασίλη, που άλλωστε εκεί μιλάμε για δώρα, κι όμως άμα σου φέρει κάτι που δε σ’ αρέσει και πολύ, το δίνεις στους γονείς σου να πάνε να τ’ αλλάξουν.

Πάντως το αποτέλεσμα κρίνεται τελικά από την ψήφο των αναποφάσιστων κι είναι πολύ άδικο αυτό. Γιατί χτυπάς τον άλλον στην αδυναμία του. Και πώς να πάρει μια απόφαση ψύχραιμη ο δόλιος ο αναποφάσιστος όταν φορτώνεις την απόφασή του με αποφασιστική σημασία;