Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Υπομονή


Την υπομονή τη λένε για καλό οι άνθρωποι. Στις αρετές την υπολογίζουν, όσο κι αν συνδέεται με κείνη την άχαρη κατάσταση που έχουν το ίδιο δεύτερο μισό, την αναμονή δηλαδή.

Όμως ακόμα κι αν δεν την εκτιμάς την υπομονή, δεν μπορείς παρά να αναγνωρίσεις την ειλικρινή της πρόθεση. Και δε μιλώ για τις προθέσεις που δικάζονται. Τις άλλες προθέσεις εννοώ, της γραμματικής, τις βαρετές τις άκλιτες.

Η υπομονή λοιπόν δεν έχει, όπως η συγγενής της η αναμονή, εκείνη την πρόθεση την παραπλανητική, της ανανέωσης, της αναπτέρωσης και της ανάστασης. Αντιθέτως, δηλώνει ξεκάθαρα υπόχρεη και σε υποψιάζει αμέσως.

Απαραίτητο αξεσουάρ σε μια κατάσταση αναμονής, η υπομονή εγγυάται την αντοχή σου στη δύσκολη αποστολή να παραμείνεις ακίνητος την ώρα που ένα κουνούπι γυροφέρνει τ’ αυτί σου. Σε βοηθάει να μην κάνεις τίποτα, πράγμα αρκετά δύσκολο, πολύ περισσότερο όταν σου στολίζουν τη σύσταση να περιμένεις με ένα απλώς, που αν υπήρχε ελπίδα απλότητας, τότε η υπομονή δε θα ‘ταν προσόν αλλά τζιν παντελόνι.

Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι με την υπομονή οπλίζεσαι. Σαν έτοιμος για μάχη. Και σίγουρα ως όπλο εννοείται η ασπίδα, γιατί πού να κάνεις επίθεση όταν ο ρόλος σου είναι απλώς να περιμένεις;

Το κακό με την υπομονή είναι το ρήμα της το αντίστοιχο. Τίποτα καλό δε βάζουν ποτέ δίπλα σε κείνο το δόλιο το υπομένω. Βάσανα, συμφορές, αδικίες, όλα τα κακορίζικα πάνε και κάθονται στο πλάι του, αλλά εσύ εκεί, αγέρωχος σημαιοφόρος της εγκαρτέρησης. Και πρόσεχε, άμα γκρινιάζεις δε μετράει. Το επιτυχημένο κόνσεπτ είναι το αδιαμαρτύρητο.

Δεν είδες την ιώβεια περίπτωση την πολυδιαφημισμένη; Δεν την είδες θα μου πεις αλλά μη ερεύνα γιατί μας χρειάζεται τώρα το παράδειγμα. Έχασε λέει τα παιδιά του και τα ζώα του αλλά απέκτησε πάλι παιδιά (τον ίδιο αριθμό με πριν) και ζώα διπλάσια (εδώ έβγαλε κέρδος). Και όλα αυτά χάρη στην υπομονή, που εν προκειμένω βέβαια πάει μαζί με πίστη και ευσέβεια, αλλά μάλλον αυτά τα τελευταία είναι προαιρετικά γιατί αλλιώς δε θα κυκλοφορούσε σκέτη η παροιμιώδης η έκφραση. Θα σου ‘διναν δώρο και τις υποσημειώσεις.

Πάντως στην υπομονή υπάρχουν και όρια. Γιατί μπορεί να περνάς τόσο καλά περιμένοντας που να ξεχαστείς και να το παρακάνεις. Αν και δε νομίζω ότι εννοούν ακριβώς αυτό όταν λένε χαρά στην υπομονή σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου