Πρόποση

Οι πρώτες Κυριακές μετά από γιορτές μοιάζουν λίγο με τα φανάρια στις κεντρικές λεωφόρους. Ως εκ τούτου, η πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα είναι σα να λέμε πρώτα φανάρια μετά την Κηφισίας. Τη λένε και Κυριακή του Θωμά, αλλά δεν ξέρω να σου πω πολλά γι’ αυτό το θέμα, τα θρησκευτικά δεν τ’ αγάπησα ποτέ. Θυμάμαι μόνο ότι πρόκειται για έναν κύριο (Θωμά), τον οποίο αποκαλούν απαξιωτικά άπιστο, για τον απλό λόγο ότι ο καημένος ζήτησε μερικές διευκρινίσεις για να πειστεί σχετικά με ένα συμβάν που δεν το λες και συνηθισμένο. Εσένα δηλαδή θα σου ανακοίνωναν ανάσταση και θα το ‘παιρνες αμέσως τοις μετρητοίς;

Τούτη λοιπόν η Κυριακή του χρόνου, όποτε κι αν πέφτει -γιατί δεν είναι και στάνταρ- αποτελεί ορόσημο, και αδιαπραγμάτευτο φινάλε μιας περιόδου άφεσης και χαλαρότητας ψυχής και σώματος. Γιατί η πραγματική μετάνοια ξεκινά μετά το Πάσχα αγαπητέ μου, και θέλει και μια άπιστη Κυριακή για αφορμή. Μα, θα μου πεις, μια βδομάδα μετά την Ανάσταση; Κι όμως το Πάσχα διαρκεί όσο έχεις στο ψυγείο σου χρωματιστά αυγά βρασμένα. Και τότε, στη βδομάδα πάνω κάτω, εξαντλούνται τα αποθέματα. (Αν έχεις ακόμα τώρα που μιλάμε, πέτα τα –η παράδοση δε θα σε γλυτώσει από τη δηλητηρίαση).

Από την περασμένη Κυριακή ξεκίνησε μια μεταβατική φάση. Τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας και λέμε καλό καλοκαίρι. Ίσως ν’ ακούγεται λίγο πρώιμη η πρόποση, αλλά στο τρίτο ποτήρι το καλοκαίρι μοιάζει πιο κοντά.

Και με τη σκέψη μόνο του επερχόμενου καλοκαιριού σε πιάνει άγχος. Όχι για το πού θα πας διακοπές, αυτές είναι κουβέντες του Ιουνίου κι έχουμε καιρό. Γι’ άλλα δε σου φτάνει ο χρόνος. Γιατί άξαφνα συνειδητοποιείς ότι δεν σου αρέσει το σώμα σου. Το υποψιαζόσουν βέβαια και πριν, αλλά η μεταπασχαλινή διαπίστωση είναι αμείλικτη.

Πες μου πόσους έχεις ακούσει τις τελευταίες μέρες να μιλούν για τα κιλά που πήραν το Πάσχα. Και να μην πήραν κιλά, πάλι ότι πήραν θα πουν, σα να ‘ναι τούτη η δήλωση μέρος του εθίμου. Κι αν τους το αμφισβητήσεις, δεν θα σε κατηγορήσουν γι’ άπιστο σαν το δόλιο το Θωμά, θα το πάρουν για κομπλιμέντο.

Και πέφτουν οι προγραμματικές δηλώσεις για δίαιτες και γυμναστήρια, γιατί πώς θα βγω στην παραλία; Κι όσο ανεβαίνει η θερμοκρασία, ως υπενθύμιση αυτής της προοπτικής, παντού η ίδια πανικόβλητη ερώτηση. Κι η παραλία ένα φόβητρο, μια εφιαλτική πασαρέλα, όπου θα γίνει η ηλιόλουστη κρίση δικαίων και αδίκων. Πρόσχημα η χαλάρωση της ψυχής και κριτήριο η χαλάρωση της σάρκας. Στην ίδια μοίρα όλοι, πιστοί και άπιστοι.