Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Αεροδρόμια


Άνω κάτω έχουν γίνει οι πτήσεις τις τελευταίες μέρες στην Ευρώπη, ή μάλλον όχι άνω, μόνο κάτω. Για τούτη την καθήλωση των αερομεταφορών ευθύνεται η κυκλοθυμία ενός ισλανδικού ηφαιστείου με το όνομα Eyjafjallajokull –η εξήγηση των γεωλογικών φαινομένων, ένα μυστήριο για μένα, ωχριά μπροστά στο μυστήριο της προφοράς ετούτου του πράματος.

Τα αεροδρόμια λοιπόν, ακόμα κι όταν δεν βρίσκονται στο έλεος της ηφαιστειακής τέφρας, είναι χώροι ιδιαίτεροι, που μοιάζουν να κουβαλούν ένα βάρος ψυχικό. Είναι πεδία αναμονής, αποχωρισμού και υποδοχής. Πουθενά αλλού δεν διαγράφεται τόσο έντονα το σύμπλεγμα του μαζί και του μόνου, η εναλλαγή του μοιράζομαι και του νοσταλγώ. Δοκιμαστικοί σωλήνες τα αεροδρόμια που βάζεις τα συναισθήματα να δεις πώς αντιδρούν.

Ακόμα και κάτι που σε διαφορετικές συνθήκες θα φαινόταν απλό, αποκτά άλλη διάσταση με φόντο το θαύμα της πτήσης. Σα να αλλοιώνονται κάπως τα χρώματα των σκέψεων, τη στιγμή που τα αγαπημένα πρόσωπα διακρίνονται μέσα σου πιο καθαρά από ποτέ και πιο μακρινά συνάμα. Κάτι παράξενο συμβαίνει, μάλλον μεγεθύνεται η ανάγκη.

Αλλά και η αναμονή σε αυτή την περίπτωση έχει την ιδιομορφία της. Είτε περιμένεις να φύγεις είτε να υποδεχτείς, οι στιγμές είναι φορτισμένες με μία προσδοκία λιγάκι υπερβολική. Και σα να γίνονται όλα εκτός του πραγματικού χρόνου. Εδώ δεν μετράς σε μέρες, έχεις άλλη μονάδα, συναισθηματική. Μετράς τη διάρκεια της απουσίας σε γραμμές τετραδίου και κολλάς τις λέξεις μεταξύ τους και βγαίνεις πάντα έξω από το περιθώριο.

Κλειδί για την είσοδο σε αυτή την καθόλου ουδέτερη ζώνη είναι η απαλλαγή από τις αποσκευές σου. Μαζί σου θα ταξιδέψει ό,τι σου ανήκει αλλά χωρίς τη δική σου ευθύνη. Λυτρωτικό ακούγεται. Επίσης απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο έλεγχος: ταυτότητα, εισιτήριο, εσένα αυτοπροσώπως. Για να φύγεις από αυτό εδώ το μέρος πρέπει να εξακριβωθεί η ύπαρξή σου. Τρομακτικό ακούγεται.

Είναι χωρισμοί τα αεροδρόμια, να θυμηθώ να κοιτάξω και τον ονειροκρίτη. Ή και πρόβα χωρισμού καλύτερα, και μάλιστα στην καλύτερη εκδοχή του. Δώρο για τους ερωτευμένους η αξιοπρεπής δραματικότητα. Σου δίνεται η μοναδική ευκαιρία να χωρίσεις όμορφα, ρομαντικά, σχεδόν κινηματογραφικά. Να δεις που θα τον νοσταλγείς αυτό τον κομψό χωρισμό πάνω στην ανταλλαγή πυρών, μομφών και αιχμηρών λέξεων ή και αντικειμένων. Κράτα λοιπόν για χωρισμό αυτή την τρυφερή απομάκρυνση. Χωρίς τη μάχη της απόρριψης έχεις να αναμετρηθείς μονάχα με την απουσία δύο, τριών ημερών. Ή με κάμποσες πυκνογραμμένες σελίδες τετραδίου.

2 σχόλια:

  1. Ρομαντική άποψη, σχεδόν γυναικεία αγαπητέ σερβιτόρε αλλά αυτο το πιάτο οσο ωραία κι αν μου το σερβίρεις, το βλέπω πολύ βαρύ για το βασανισμένο από το άγχος στομάχι μου. Πιστεύω πως τα αεροδρόμια οπώς και τα περισσότερα δημόσια μέρη είναι συνδεδεμένα με τις εμπειρίες μας. Ένας που τα χρησιμοποιεί για διακοπές έχει καλές αναμνησεις και τάσεις φυγης όποτε τα σκέφτεται, ένας που τα χει δει μόνο σε ταινίες νομίζει οτι εκει χωρίζουν οι ανθρωποι, και ενας που δουλεύει στην συντηρηση αεροδρομιου του θυμίζει κόλαση.
    Ξερω οτι ακούγομαι πεζός αλλά η άχαρη πραγματικότητα με προσγείωσε πριν χρόνια. Αν εσυ κι οι αναγνωστες σου μπορειτε ακόμα να πετάτε, τοτε είστε τυχεροί και σίγουρα δεν χρειάζεστε αεροδρόμια για τις πτησεις σας..Εμενα παντως το ηφαίστειο με εκανε να καταλάβω ενα πράγμα. Μια γειτωνιά ειναι ο κοσμος, και αυτο που μας φαίνεται μακρινό κι αδιαφορο μπορει να επηρεάσει τη ζωη μας.
    (Συγχωρεστε τη ορθογραφία μου και του τόνους που έφαγα)
    Chong

    ΑπάντησηΔιαγραφή